Widzisz, że ma dużo mniej energii. Mniej się uczy. Nie wychodzi tak często ze znajomymi. Nie ma chęci na aktywności, które kiedyś sprawiały przyjemność. Niepokoisz się bardzo i czujesz obezwładniającą bezradność….

Co teraz? Czy możesz coś zrobić? Jak się zachowywać? Prosisz, błagasz, żeby choć wyszła/ wyszedł na spacer. Widzisz w dzienniku coraz gorsze oceny. Kiedy zaczynasz rozmawiać, czujesz jakbyś mówiła do posągu. Chcesz, ale nie wiesz jak dotrzeć za ten mur.