Widzisz, że ma dużo mniej energii. Mniej się uczy. Nie wychodzi tak często ze znajomymi. Nie ma chęci na aktywności, które kiedyś sprawiały przyjemność. Niepokoisz się bardzo i czujesz obezwładniającą bezradność….

Co teraz? Czy możesz coś zrobić? Jak się zachowywać? Prosisz, błagasz, żeby choć wyszła/ wyszedł na spacer. Widzisz w dzienniku coraz gorsze oceny. Kiedy zaczynasz rozmawiać, czujesz jakbyś mówiła do posągu. Chcesz, ale nie wiesz jak dotrzeć za ten mur.

Czy to dobry pomysł żeby wysłać dziecko do psychologa?

Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta.

Generalnie, wizyta u psychologa do dobry pomysł. Jeśli pojawiają się w życiu trudności z takimi obszarami jak motywacja, emocje, relacje z innymi, na spotkaniach możesz je zidentyfikować, zrozumieć i znaleźć sposoby na ich przezwyciężenie. Możesz też nauczyć nowych, bardziej satysfakcjonujących sposobów funkcjonowania. Jest jednak jedno ważne ale.

Jest trzecia rano, a ciebie budzi już piąty raz dzisiaj. Płacz malucha.

Dlaczego dzieci płaczą.

Każdy człowiek, wyposażony jest we wrodzony system, dzięki któremu dąży do nawiązania i utrzymania relacji. Od czasu pionierskich badań Johna Bowly’ego nad Przywiązaniem, Psychologowie na całym świecie zgadzają się co do tego, że budowanie więzi jest tak samo niezbędne dla prawidłowego rozwoju dziecka jak pełnowartościowe pożywienie, spokojny sen czy ciepło.

System ten najlepiej widać w relacyjnym tańcu mamy i jej małego dziecka. Noworodek i niemowlę "samo" wie jak inicjować i podtrzymywać kontakt z opiekunem. Maluch szuka wzroku, przywołuje głosem, wyciąga rączki, stara się podążać za mamą. Dzięki temu chwila po chwili, dzień po dniu buduje się relacja i tworzy więź. Pragnienie kontaktu jest tak silne, że jakiekolwiek trudności w dostrojeniu emocjonalnym lub niedostępność opiekuna odbierane są jako sygnał odrzucenia i wywołują silny lęk.