Dlaczego dzieci nie umieją radzić sobie z emocjami?

Dzieci rodzą się całkowicie zależne od swoich opiekunów. Nie potrafią samodzielnie dostarczyć sobie pokarmu, ciepła, nie obronią się przed niebezpieczeństwem. Ta całkowita zależność dotyczy nie tylko podstawowych funkcji fizjologicznych jak odżywianie, sen, bezpieczeństwo, ale także bardziej złożonych stanów organizmu, jakimi są np. emocje. Należy podkreślić, że w pierwszym etapie życia, dziecko nie jest w stanie samo regulować swoich emocji. Za każdym razem, kiedy doświadcza ich, zwraca się z nimi do opiekuna. To właśnie opiekun jest zewnętrznym regulatorem emocji dziecka.

To, że dzieci nie umieją zarządzać swoimi emocjami jest jak najbardziej normalnym i rozwojowym zjawiskiem.

Widzisz, że ma dużo mniej energii. Mniej się uczy. Nie wychodzi tak często ze znajomymi. Nie ma chęci na aktywności, które kiedyś sprawiały przyjemność. Niepokoisz się bardzo i czujesz obezwładniającą bezradność….

Co teraz? Czy możesz coś zrobić? Jak się zachowywać? Prosisz, błagasz, żeby choć wyszła/ wyszedł na spacer. Widzisz w dzienniku coraz gorsze oceny. Kiedy zaczynasz rozmawiać, czujesz jakbyś mówiła do posągu. Chcesz, ale nie wiesz jak dotrzeć za ten mur.

Czy to dobry pomysł żeby wysłać dziecko do psychologa?

Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta.

Generalnie, wizyta u psychologa do dobry pomysł. Jeśli pojawiają się w życiu trudności z takimi obszarami jak motywacja, emocje, relacje z innymi, na spotkaniach możesz je zidentyfikować, zrozumieć i znaleźć sposoby na ich przezwyciężenie. Możesz też nauczyć nowych, bardziej satysfakcjonujących sposobów funkcjonowania. Jest jednak jedno ważne ale.